ەرمەك سارسەنباي ۇلى
بال بالالىق،ايتار ارمان،تۇنىق ءان عىپ،
تۋعان جەر،گۇل مەكەننەن شىرىن الدىق.
سۇلۋدىڭ بۇرىمىنداي بۇراتىلىپ،
ەركە ەمىل جاتاتىن جىلىپ اعىپ.
جاعاسىندا جايلايتىن دارقان حالىق،
مال ەكەش مال كورمەگەن ارقاندالىپ.
جاز بويى سۋ بويىندا ويىن -كۇلكى،
جار جاعالاپ بالالار قالقاڭ قاعىپ.
ءبىر توپ «تۇينەك» ويىن تۋى كوتەرگەنىڭ،
الىس -جۇلىس،كەلمەيدى ەسە بەرگىڭ.
ورالاسىڭ كەشكىسىن جاعا جايلاۋ،
قاسقىر تارتىپ كەتكەندەي ەتەك -جەڭىن.
شەشەڭنەن ءزىلسىز ۇرىس ەستىپ الىپ،
تىندىرعانداي وتىراسىڭ استى باعىپ.
انامىزدىڭ قولىمەن جاعىلاتىن
قۋىپ شىعىپ ءىڭىردى كەشكى جارىق.
جىلتىلداپ جانعان وتتار سوناۋ جاقتان،
شام ەمەس، جەر بەتىنە جۇلدىز جاققان.
ەرتەگىنىڭ ەلىندەي ەلەستەيتىن،
ءبىزدىڭ اۋىل ىڭىردە قالعىپ جاتقان.
وتكەننىڭ ءومىر ءىزىن ايت ولەڭىم،
بالعىن شاق، بال كۇندەردەن وي تەرەمىن.
مال قورالاپ بولعان سوڭ ءبىزدىڭ اۋىل،
كورشى قارتتان ەرتەك تىڭداپ قايتار ەدىم.
بىلتە شامنىڭ جارىعى جانعان ۋاقىت،
قارت ەرتەگى باستايتىن ويعا باتىپ.
ۇيگە بارىپ ازەرگە كوز ىلەمىز،
ەرتوستىكتىڭ ەرلىگىن ويلاپ جاتىپ.
ەستىمىز عوي، ءبىراقتا كىشكەنەمىز،
قاستاندىققا كوپ-كورىم تىستەنەمىز.
ءتاپ-ءتاتتى بوپ كورپەدە ۇيىقتاپ جاتىپ،
نان باتىر بوپ كەي ساتتە ءتۇس كورەمىز.
ەشكىم شارا تاپپايدى ومىرگە وكتەم،
كۇز كەلدى دە سارعايدى كوڭىل كوكتەم.
اڭگىمەشىل قارتتاعى كوزىن جۇمدى،
ەرتەگىنىڭ سوڭىن ايتىپ ۇلگىرمەستەن.
«ءسويتىپ ولار باقىتتى بولىپتى» دەپ،
اياقتاتسام بولار ما بۇگىن كەش مەن.
بالالىق-اي، سۋ كەشكەن، قۇم دا كەشكەن،
قارت كەتتى ماۋسىم اۋناپ، جىلدار كوشكەن.
سول قارتتىڭ اڭگىمەسى تاۋسىلمايدى،
ءبىز تۇرعاندا ەرتەگى تىڭداپ وسكەن.
رەداكتورى : جىگەر ومىربەك ۇلى
تورابىمىزدان ماقالا كوشىرەتىن بولساڭىز، توراپ اتىن بەرىپ قويۋدى ۇمىتپاڭىز، بولماسا زاڭدىق جاۋاپكەرلىگىن قۋزاستىرامىز.
مىسالى: «تارباعاتاي اقپارات تورابىنان» الىندى